موسیقی هیپ هاپ چیست؟

معرفی موسیقی هیپ هاپ

موسیقی هیپ هاپ، یک ژانر تأثیرگذار که از خیابان های برانکس، نیویورک، در دهه 1970 ظهور کرد، به یک پدیده فرهنگی که تأثیری عمیق بر جامعه داشت تبدیل شده است. موسیقی هیپ هاپ که ریشه در جوامع آفریقایی-آمریکایی و آفریقایی-کارائیب دارد، دامنه خود را در سراسر جهان گسترش داده است و از مرزهای نژادی، زبانی و جغرافیایی فراتر رفته است. این مقاله از مجموعه مقالات وبسایت زیکو به بررسی تاریخچه، ویژگی‌های اصلی، شباهت‌ها و تفاوت‌ها با سایر ژانرها، هنرمندان برجسته، آهنگ‌های مهم هیپ هاپ و پیدایش موسیقی هیپ هاپ در ایران می‌پردازد.

 

تاریخچه موسیقی هیپ هاپ:

موسیقی هیپ هاپ محصول زوال شهری و ناآرامی های اجتماعی رایج در برانکس در طول دهه 1970 بود. این اثر از ترکیب تأثیرات مختلف موسیقی و فرهنگی، از جمله طبل زدن آفریقایی، نان تست جامائیکایی، فانک و دیسکو متولد شد. دی جی کول هرک، که اغلب به عنوان پدر هیپ هاپ از آن یاد می شود، نقش مهمی در توسعه اولیه آن با پیشگام کردن تکنیک افزایش ضربات درام، معروف به “بریک‌بیت” ایفا کرد تا یک شیار ریتمیک پیوسته برای بریک دانسرها ایجاد کند.

 

ویژگی های موسیقی هیپ هاپ:

موسیقی هیپ هاپ با چهار عنصر اساسی مشخص می شود: رپ (ارائه آوازی اشعار ریتمیک و شاعرانه)، دی جی (دستکاری صداها و ضربات)، بریک دانسی (حرکات رقص پر انرژی)، و هنر گرافیتی (بیان بصری از طریق نقاشی های دیواری شهری). محتوای غنایی این ژانر اغلب منعکس کننده تجربیات، چالش ها و واقعیت های اجتماعی است که جوامع به حاشیه رانده شده با آن مواجه هستند و بستری برای بیان خود، داستان سرایی و تفسیر اجتماعی ارائه می دهد.

در ادامه این ویژگی ها را بیشتر بررسی خواهیم کرد.

• رپ: رپ، پخش آوازی اشعار موزون و شاعرانه است که اغلب بر روی یک بیت یا آهنگ ساز اجرا می شود. رپرها از بازی کلمات پیچیده، استعاره های هوشمندانه و تکنیک های داستان سرایی برای انتقال پیام های خود استفاده می کنند. جریان ریتمیک، آهنگ، و طرح‌های قافیه جنبه‌های مهم سبک رپر هستند که مهارت و خلاقیت آنها را به نمایش می‌گذارند.

 

• بیت‌ها و سمپلینگ: ضرب‌های هیپ‌هاپ شالوده موسیقی را تشکیل می‌دهند و ستون فقرات ریتمیک را برای رپرها به وجود می‌آورند. تولیدکنندگان اغلب با استفاده از ماشین‌های درام، سمپلرها و سینت‌سایزرها، بیت‌ها را ایجاد می‌کنند و عناصر مختلف را برای ایجاد مناظر صوتی منحصربه‌فرد ترکیب می‌کنند. سمپلینگ یک تکنیک رایج در هیپ هاپ است که در آن سازندگان قطعاتی از آهنگ ها یا ضبط های موجود را می گیرند و آنها را در ضربات خود قرار می دهند و لایه ای از نوستالژی و آشنایی را به موسیقی اضافه می کنند.

 

• DJing: وTurntablismو  DJing نقشی حیاتی در فرهنگ هیپ هاپ و تولید موسیقی دارد. دی جی ها ضبط های مختلف را دستکاری و ترکیب می کنند و انتقال یکپارچه و صداهای نوآورانه ایجاد می کنند. Turntablism، شکلی از DJing، شامل استفاده از صفحه های گردان به عنوان آلات موسیقی، ترکیب تکنیک های خراشیدن، برش و ضرب و شتم برای ایجاد الگوهای ریتمیک و ملودیک است.

 

• محتوای غنایی: موسیقی هیپ هاپ اغلب به عنوان بستری برای تفسیر اجتماعی، پرداختن به مسائل سیاسی، نابرابری نژادی، زندگی خیابانی و تجربیات شخصی عمل می کند. از رپ آگاهانه که به عدالت اجتماعی می‌پردازد تا سرودهای مهمانی که موفقیت و انعطاف‌پذیری را جشن می‌گیرند، این ژانر طیف گسترده‌ای از مضامین تغزلی را در بر می‌گیرد. هنرمندان هیپ هاپ از اشعار خود برای بیان دیدگاه های خود، به اشتراک گذاری داستان ها و روشن کردن واقعیت های جوامع خود استفاده می کنند.

 

• رقص (Breakdancing): بریک دانسی که با نام های b-boying یا breaking نیز شناخته می شود، عنصر جدایی ناپذیر فرهنگ هیپ هاپ است. این موسیقی در دهه 1970 در کنار موسیقی پدیدار شد و شامل حرکات پویا، آکروباتیک و حرکات پیچیده پا بود. Breakdancers یا b-boys و b-girls با ضربات و ریتم های موسیقی هیپ هاپ اجرا می کنند و ورزش و خلاقیت خود را به نمایش می گذارند.

 

• هنر گرافیتی: هنر گرافیتی عنصر دیگری است که عمیقاً با فرهنگ هیپ هاپ در هم آمیخته است. هنرمندان گرافیتی از فضاهای عمومی به عنوان بوم نقاشی برای ایجاد نقاشی‌های دیواری و برچسب‌های چشمگیر استفاده می‌کنند. گرافیتی که اغلب پیام های سیاسی یا اجتماعی را بیان می کند، زیبایی شناسی شهری را با عنصر خودبیانی ترکیب می کند.

 

• تأثیر فرهنگی: موسیقی هیپ هاپ تأثیر عمیقی بر جنبه های مختلف فرهنگ از جمله مد، زبان و نگرش داشته است. تأثیر این ژانر را می توان در ظهور مد لباس های خیابانی مشاهده کرد، جایی که لباس های گشاد، کفش های کتانی و اکسسوری های مرتبط با هیپ هاپ به ترندی خاص به ویژه برای برخی از جوانان تبدیل شده اند. علاوه بر این، زبان عامیانه هیپ هاپ و زبان بومی در فرهنگ عامه نفوذ کرده است و نحوه برقراری ارتباط مردم در سراسر جهان را شکل داده است. هیپ هاپ تاثیر زیادی بر جوایز گرمی داشت و باعث شد این جشنواره بخشی را برای موسیقی رپ در دهه 1995 اختصاص دهد.

 

• همکاری و نوآوری: ویژگی اصلی هیپ هاپ ماهیت مشارکتی آن است. در این سبک شاهد هنرمندانی هستیم که اغلب در آهنگ ها با یکدیگر همکاری می کنند و ترکیب های پویا و غیرمنتظره ای ایجاد می کنند. این روحیه همکاری فراتر از موسیقی است و هنرمندان هیپ هاپ اغلب با طراحان مد، هنرمندان تجسمی و فیلمسازان برای خلق آثار هنری چند بعدی همکاری می کنند. نوآوری مداوم این ژانر و تمایل به تجربه منجر به ظهور زیر ژانرها و تلفیق با سایر سبک های موسیقی شده است.

 

ویژگی های هیپ هاپ به تداوم و جذابیت جهانی آن کمک کرده است. توانایی آن در خدمت به عنوان بستری برای بیان خود، پرداختن به مسائل اجتماعی و ارتباط با مخاطبان مختلف، جایگاه آن را به عنوان یک نیروی فرهنگی مستحکم کرده است. همانطور که هیپ هاپ به مسیر خود در بهتر شدن  ادامه می دهد، رسانه ای قدرتمند برای هنرمندان باقی می ماند تا داستان های خود را بیان کنند، قراردادهای اجتماعی را به چالش بکشند و الهام بخش تغییرات باشند.

شباهت ها و تفاوت های هیپ هاپ در مقایسه با ژانرهای دیگر:

هیپ هاپ شباهت هایی با ژانرهای مختلف مانند فانک، سول و R&B دارد، زیرا اغلب موسیقی آنها را نمونه برداری و تفسیر می کند. با این حال، هیپ هاپ خود را از طریق الگوهای ریتمیک منحصر به فرد، استفاده از کلمات گفتاری، تاکید بر جریان شعری و بازی کلمات متمایز می کند. بر خلاف ژانرهای سنتی تر، هیپ هاپ اهمیت بیشتری به بیت ها می دهد و اغلب از درام ماشین ها، سمپلرها و صداهای سنتز شده برای خلق صداهای نوآورانه استفاده می کند.

زیرشاخه های مختلف سبک هیپ هاپ

هیپ هاپ که خودش برگرفته از سبک رپ است، زیرشاخه هایی مانند ترپ، گرایم، رپ راک یا نو متال، چیل هاپ، مامبل رپ، لاتین هیپ هاپ، کرانک را ایجاد کرده است.

هنرمندان برجسته موسیقی هیپ هاپ:

هیپ هاپ تعداد بی شماری از هنرمندان با استعداد و تأثیرگذار را معرفی کرده است که اهمیت این ژانر را داده داده اند. از جمله پیشگامان می توان به Grandmaster Flash and the Furious Five، Run-DMC، Public Enemy و A Tribe Called Quest اشاره کرد. در دهه 1990، هنرمندانی مانند توپاک شکور، The Notorious B.I.G و Nas تبدیل به نمادهایی شدند که از روایت های شخصی خودشان برای اعتراض اجتماعی استفاده کردند و دیدگاههای انتقادیشان را با هنر ترکیب کردند. در سال‌های اخیر، هنرمندانی مانند کندریک لامار، جی کول و کاردی بی سهم قابل توجهی داشته‌اند و مرزهای هیپ هاپ در رپ جهانی را جابجا کرده و ژانر را متنوع کرده‌اند.در حال حاضر کانیه وست از مشهورترین خوانندگان سبک هیپ هاپ است و در کنار وی افراد شاخصی مانند دریک، جی زد و ناس پری را می توان نام برد.

 

آهنگ های معروف موسیقی هیپ هاپ:

چندین آهنگ هیپ هاپ به دلیل تأثیر فرهنگی، قدرت شعری و نوآوری موسیقی به جایگاهی نمادین دست یافته اند. “لذت رپ” توسط گروه شوگرهیل به طور گسترده به عنوان اولین آهنگ رپ موفق تجاری شناخته می شود که هیپ هاپ را به مخاطبان بیشتری معرفی می کند. از دیگر آهنگ‌های قابل‌توجه می‌توان به «پیام» اثر Grandmaster Flash and the Furious Five که به موضوعات اجتماعی می‌پرداخت، و «Juicy» اثر The Notorious B.I.G، که به‌خاطر داستان سرایی زندگی‌نامه‌اش مشهور شد، اشاره کرد.

دوران طلایی هیپ هاپ

بهترین دوره ای که هیپ هاپ در غرب رواج داشت دهه های 1980 و 1990 بود. پابلیک انمی، توپاک، ام سی همر و اسنوپ داگ برخی از مهمترین خواننده های سبک هیپ هاپ در دهه های 80 و نود میلادی بودند. در دهه 2000 میلادی، هیپ هاپ آلترناتیو به عنوان یک سبک ترکیبی از پانک، جاز، الکترونیک، ایندی راک و رپ ایجاد شد که مهمترین هنرمندانش را می توان کانیه وست، کندریک لامارو Outkast دانست.

موسیقی هیپ هاپ در ایران:

موسیقی هیپ هاپ در ایران نیز به ویژه برای نسل جدید محبوبیت پیدا کرده است، جایی که به ابزاری پر جنب و جوش و قدرتمند برای ابراز وجود در میان جوانان کشور تبدیل شده است. هنرمندان هیپ هاپ ایرانی اغلب از این ژانر به عنوان وسیله ای برای پرداختن انتقادی به مسائل اجتماعی و سیاسی و یا ابراز خودشان استفاده می کنند. در ایران نخست رقص هیپ هاپ وارد شد و بعد از مدتی موسیقی و در نهایت صدای خوانندگان هیپ هاپ به ایرانیان معرفی شدند. از هنرمندان برجسته هیپ هاپ ایرانی می توان به حسین تهی، حمید صفت، بهزاد لیتو و جاستینا اشاره کرد که اغلب با وجود غیرقانونی بودن هیپ هاپ در ایران، آن را به صورت زیرزمینی منتشر می کنند.

 

تاریخ غنی موسیقی هیپ هاپ، ویژگی های منحصر به فرد و تأثیر جهانی آن را به یک نیروی فرهنگی جذاب عصر جدید به ویژه برای جوانترها تبدیل کرده است. هیپ هاپ از آغاز به کار ساده خود در برانکس به یک ژانر جهانی در موسیقی تبدیل شده است که همچنان بر هنرمندان مختلفی تأثیر می گذارد و به انها الهام می بخشد. توانایی هیپ هاپ  در انتقال پیام های قدرتمند اجتماعی، تاکید بر بیان خود، و ظرفیت آن برای پر کردن شکاف های فرهنگی، جایگاه آن را به عنوان یک جنبش موسیقی پویا و دگرگون کننده مستحکم کرده است. موسیقی هیپ هاپ را به عنوان یک موسیقی اعتراضی می شناسند اما این موسیقی توانایی هایی فراتر از اعتراض دارد و می توان آن را یک سبک زندگی تلقی کرد.